Anasayfa
Arama
Kayıt Ol
Giriş yap
tarafından Toplum ve Kültür
Halk
Tarih boyunca Laz olarak adlandırılan halk, Rum ya da Osmanlı/Türk olsun, yaylacılık teknikleri, yaşam tarzı, köy mimarisi ve folklorik açıdan Anadolu köylüsünden net çizgilerle ayrılmakta ve Kafkasya halklarıyla Laz, Lezgi, Çerkes, Megrel, Mağharul-Dağıstan Avarlar'ı, Oset, Gürcü, Abhaz vs.) benzerlik göstermektedir. Trabzon halkının etnik kökenleri;kentin İpek yolu ve önemli ticaret yolları üzerinde bulunması sebebiyle farklılık göstermekteyse de, şehir il ve çevresinde ki yerleşimlerde yaşayanların ağırlıklı olarak, bölgenin yerli unsurları olduğu kolayca anlaşılmaktadır. İlk Yunan kolonisi bölgeye geldiğinde burada yaşayan otohtan gruplar (muhtemelen bugün çoğu yeryüzünden silinen)kendi yerel dillerini konuşmaktaydılar. Bu gruplardan sadece Tsaniler'in ilk ve ortaçağın başlarında Kolhidya Krallığına bağlı oldukları bilinmektedir. Daha sonra da ortaçağ ve yeniçağ dönemi boyunca varlıklarını sürdüren Canik boyları olduğu ve bugün doğuda kalan bakiyelerinin de Laz ya da Megrel olarak anıldıkları bilinmektedir. MÖ.ki yüzyıllarda Makron olarak Yunanlılarca adlandırılmış bulunan toplulukların da aynı kökenden geldikleri ve Yunanca Makrocefali(Kocakafalı) olarak adlandırıldıkları bilinmektedir. Trabzon'un gemişine ait bu topluluklar günümüz Lazcasına yakın bir dili ya da leheyi konuştuğu tahmin edilebilir. Bölgede yaşadıkları ilk çağ seyyahlarınca dillendirilen Driller, Tibarenler, Movsineler, Khaltiler ve daha bir çok kavim doğuda ki Kafkas asıllı halkların uzantılarıydılar. Movsineler'in; anayaşam alanları olan Trabzon ve çevresinde farklı kültürler tarafından özümsendükleri tahmin edilmektedir. Halen Mosineler'in Abhazya ile Gürcüstan arasında Kafkas dağlarının doruklarına yakın noktalarda 60.bin kişi olarak yaşamlarını sürdürdüğü bilinmektedir. Seyahatnamelerde Mosinek olarak geçen bu kavim şu an Swan halkı olarak tanınmaktadır. Trabzon sahillerinden içerilerde Gümüşhane ve Bayburt'a doğru bulunan yerleşimlerde yaşamakta olan Khaltiler, Kafkasien Urartular'ın ana çekirdeğini oluşturmaktaydılar. Khalt adı Urartu'nun baş Tanrısının adıydı ve Khalti adı, Urartu baş Tanrısının yolundan gidenler anlamına kullanılagelmekteydi. Halen dağlık yörelerde yaşıyanlara sahil yöresi insanlarının Halt, sahil yörelerde yaşayanların Dağlık yörelerde yaşıyanlara Laz diyegeldikleri bilinmektedir. Kafkas kökenli halklar dışında, yöreye MÖ.VIII.yy.'da geldikleri bilinen ve merkezleri Bayburt'a yakın Gymnias kenti olan İskit(Saka)ler ve Khalibler yaşamaktaydı. İndo-İranien bir dil konuşan İskit/Sakalar diğer bölge halkları gibi özgün dillerini yitirmişlerse de Çikot, Ekşi, Saka gibi ailelerin İskitler'in devamı oldukları bilinmektedirler. Pontos krallık döneminde bu kavim ve kabilelerin bazıları daha çok ön plana çıkmış, bazıları da geri durmuşlardır. Günümüze kadar varlıklarını farklı siyasi boy adları altında sürdüren bu soylar İran, Yunan, Roma ve Türk etkisi altında ve farklı inanç kümelenmelerinde yer almışlardır. Bu toplulukların bir kısmı Rum Ortodoks ya da Ermeni Gregoryen inancında olmaları sebebiyle, XX. yy.'başında ki çatışma ve savaşlarda ülkelerini terketmek zorunda kalmışlardır. Fakat örneğin Yunanistan'a göçedenlere Laz ya da Türk tohumu gözüyle bakılması açık yaşanılan bir gerçektir. Yunan toplumunun Trabzon'dan gelen gömenleri gerçekte kendilerinden olmadıklarını anlamaları uzun sürmemiş olduğu anlaşılmaktadır. Şalpazarı, Ağasar vadisinde yaşayan Çepni Türkmenleri bölgeye 13-14. yüzyıllar arasında yerleşmiş olup Dede Korkut masallarında bahsi geçen folklorik birikime ve Trabzon'un diğer yörelerinden kolayca ayrılabilen Türkmen dialektine sahiptirler. Fetih ile Fatih Sultan Mehmet tarafından şehir merkezinden yerel bazı unsurların özellikle İstanbul'a sürgün edilmeleri ve önemli miktarda gencin Osmanlı ordusuna alınmaları sebebiyle Anadolu'nun ve Balkanlar'ın bazı yörelerinden bir miktar müslüman nüfusun kaleiçine iskan olundukları bilinmektedir. Bunların arasında lakaplarından Arap, Acem, Arnavut, Boşnak kökenlilere sıklıkla rastlanmaktadır. Fakat başlangıçta yerleştirilen bu toplulukların ne kadarının şehir yaşamına uyum sağlayarak, kökleşebildikleri tespit edilememiştir. Bölgede Ermeni varlığı eskiye dayanmakla birlikte önemsenecek miktarda değildir. Gökbilgin'in Trabzon Tahrir Defterleri üzerine çalışmasında görüleceği gibi 1515 yılında kent merkezinde 774 Rum ve 179 Müslüman evine karşın sadece 15 Ermeni evi olduğu kayıtlıdır. XIX.yy.sonlarında İranlılar'ın, İtalyanlar'ın ve daha başka Avrupa kökenli ticaret kolonilerinin varlığı bilinmekteydi. Bu dönemde üç adet İran okulunun olduğu kayıtlardan gözükmektedir. Ayrıca şehir, 1859, 1864, 1877-78, 1905 ve 1917-20 yıllarında Kuzey ve Güney Kafkasya'dan büyük miktarlarda göç aldığı bilinmektedir. Gelen göçmenlerin önemli bir kısmı, Çerkes, Abhaz, Gürcü, Laz ve Dağıstanlılar'dı. Aslında Rum, Ermeni ve İtalyan gibi hristiyan sakinleri şehri terkettikçe, çoğunluğu Kafkasya'dan olmak üzere, bir kısmını da Kırım(Tatar) ve Mısır(Memlük, Arap) gibi değişik ülkelerden olmak üzere önemli müslüman grupların yerleşmelerine tanık olmaktayız. Trabzon'un XV.yy.'da müslüman şehri olmasının ardından, XIX.yy.'da müslümanlaşmasının tamamlanarak, en yüksek noktasına vardığını görmekteyiz. Trabzon halkının kökenlerine indiğimizde İç Karadeniz ve Doğu Anadolu'dan da önemli göçler aldığını tespit etmiş bulunmaktayız. Gümüşhane, Bayburt, Rize, Kars, Erzurum, Artvin ve Giresun, şehre yoğun göç veren illerimiz arasındadır. Sonuç;genel hatlarıyla sunni müslüman ve türk kimliğinde sentezlenmiş Trabzon insanı, ağırlıklı olarak bölgede binlerce yıldır varlıklarını sürdüren yerel unsurlardan oluşmaktadır dersek yanlış olmaz.
Dil
Pontus Rumcası Lazca, Rusça, Ermenice ve Farsça'dan çok sayıda ödünç kelime içeren Trabzon Türkçesi kendi içinde birkaç dialekt içermekte ve Kafkas gırtlağının izlerini taşımaktadır. Trabzon ağzı Özellikle alışılmadık ünsüz değişimleri ile Anadolu Türkçesi'nden derin farklılıklar içermektedir.
* / b / > / p / baluk > paluk
* / d / > / t / dere > tere
* / k / > / g / katuk > gatuk
* / g / > / c / gelin > celun (Batı Trabzon)
* / c / > / ç / came > çame
* / k / > / ç / > öküz > öçüz (Merkez Çömlekçi mahallesi, Doğu Trabzon)
Trabzon'un yöresel dilinin, Giresun yöresel dilinden farkı daha sert ve ağza geldiği gibi okunmasıdır. Örneğin, Giresun dilinde gitmek fiilinin çekimi Gidim, gidin, gidiyuk, gidiyusunuz şeklinde yapılır. Trabzon yöresel dilinde ise gitmek fiilinin çekimi Gidiyrim, gidiysin, gidiyriz, gidiysınız, gidiyler şeklindedir.
Aynı zamanda Trabzon Yunanca'nın en az 2500 yıldır kesintisiz konuşulduğu en doğu Yunan kolonisi olup, Köprübaşı, Çaykara, Maçka, Tonya, Of, Dernekpazarı yerleşimlerinde Rumcanın arkaik ögeler taşıyan yerel bir dialekti günümüzde de Müslümanlar tarafından 50 civarında köyde konuşulmaya devam etmektedir.
Geleneksel kıyafetleri içerisinde Karadenizli çift, Osmanlı dönemi
Giyim - kuşam
Osmanlı döneminde Samsun ile Batum arasında geleneksel giyim (Laz kıyafeti olarak da bilinir) şöyledir:
* Erkek: Başta iki ucu üzerinden sarık gibi dolanarak uzun kulaklı bir düğümle bağlanan ve kukula adı verilen siyah başlık. Üstte beyaz mintan ve üzerine siyah aba yelek. Altta bacak arası körüklü bacak kısmı dar zipka adı verilen siyah şalvar.
* Kadın (köylü): İçte kamis adı verilen yakasız Trabzon bezinden gömlek, başta keşan peştemal, alltta etek veya üçetek elbise (zibun)bele bağlanan ve rengi yöreden yöreye değişen peştemal (fota. Üstte fermene veya kadife adı verilen yelek.
* Kadın (şehirli, kasabalı): Başta tepelik, Tapla, Koursi, hotoz adı verilen gümüş ya da altın sırmalı yuvarlak tepelik. İçte kamis, üzerine zibun (üçetek) belde peştemal, lahor veya trablus.
Köylü ya da şehirli olsun Trabzon kadını (Rize ve Artvin sahilinde yaşayan Lazlar gibi) kesinlikle şalvar giymemektedir. Tek istisna Şalpazarı bölgesinde olup Çepni kadınları şalvar giymekte ve ucu püsküllü kırmızı ya da pembe belbağı takmaktadır.
Müzik ve Halk oyunları
Trabzon bölgesinin geleneksel çalgıları şimşir kaval, kemençe, davul -zurna ve yörede zimpona, dankiyo adlarıyla da bilinen tulumdur. Sayısız çeşidi olup kadın ve erkekler tarafından toplu oynanılan geleneksel dansların adı ise horondur. Birde çok eski bir balıkçı oyunu vardır.(TRABZON KOLBASTI)
KOLBASTININ TARİHİ Kolbastı ya da Hoptek Trabzon il merkezinde oynanılan bir halk dansının adıdır. Sözlü geleneğe göre 1930'lu yıllarda Faroz'lu Balıkçıların av sonrası bir araya gelip eğlence düzenlemeleri ile popülerlik kazanmış bu yüzden "Faroz Oyunu" olarak ta adlandırılmıştır. Kolbastı da, yöreye uygun kürek çekme, yüzme, ağ atma, olta atma, ağ çekme, balık tutma gibi yerli insanların uğraşlarını simgeleyen hareketleri vardır. Ama son yıllarda oyunun popülerlik kazanmasıyla daha da hareketli bir hal almıştır. Özellikle Avrupalı Türkler bu oyuna yeni hareketler ekleyerek geliştirmişlerdir. "Dünya Kültürleri ve Gençlerin Büyük Anadolu Buluşması adıyla Mayıs ayında Ankara’da gerçekleştirilen etkinlikte Trabzon Gençlik Merkezi Kolbastı ekibi Ankara'da Kolbastı rüzgarı estirmiştir.
Trabzon Gençlik Merkezi bünyesinde yer alan Kolbastı ekibi yerel ve ulusal birçok organizasyonda Kolbastı gösterileri ile festival, şenlik, yarışma ve müsabakaların açılışlarına renk katmıştır.
Trabzon Gençlik Merkezi olarak yöresel oyunumuz olan Kolbastı'ya tüm imkanlarımızı kullanarak önem veriyor ve Kolbastı oyunumuzun ulusal ve uluslararası alanda da bilinirliğini arttırmak için çalışmalar yürütmekteyiz.
Trabzon Gençlik Merkezi'nde açmış olduğumuz Kolbastı kursu yoğun ilgi görmektedir. Kolbastı eğitimi (kursu) almak ve Kolbastı ekibimize katılmak için bizimle irtibata geçmeniz yeterlidir. Kolbastı kursumuz tüm gençlerimize açıktır
Mutfak
Samsun Batum arasında yeralan bölge mutfağının ayırıcı temel besinleri karalahana, mısır ve hamsi olup, bu üçlünün çorbasından ekmeğine dek sayısız kombinasyonu bulunmaktadır. Bölgeye özgü yemeklerden en karakteristik olanları şunlardır:
* Mısır unundan:Kuymak (Rize'de muhlama, Şalpazarında yağlaş), haçapur, hamsili ekmek, lamesli ekmek
* Karalahanadan: Çorba, Ğuliya, manca, sarma
* Tatlı olarak: Kabak malezi, kabak pilavı (bölgede pilav ve makarna şekerli olarak tüketilir)
* Hamsiden: Buğulama, hoholli hamsi, hamsili ekmek, kaygana
* Fasülyeden (lobya): turşu kavurma
Kültürel Yaşam
Trabzon ilinde tiyatro etkinlikleri Trabzon Belediye Tiyatrosu ve Trabzon Devlet Tiyatrosu tarafından yürütülmektedir.Halk eğitim merkezlerinde amatörce tiyatro, müzik ve halk oyunları çalışmaları yapılmaktadır. Müzik alanında çalışmalar yapan Devlet Klasik Türk Müziği Topluluğu'nun yanısıra karikatür ve resim çalışmaları Belediye Sergi Salonu'nda sergilenmektedir.
Tarihi-Turistik Yerler
Roma İmparatorluğu ve Osmanlı döneminde eyalet merkezi olmuş, Ortaçağ'da bir Rum imparatorluğuna başkentlik yapmış kent doğal güzelliklerinin yanısıra pek çok tarihi yapıyı barındırmaktadır. Bunların en önemlileri:
* Manastırlar: Sümela Manastırı, Ayasofya müzesi,Kaymaklı Manastırı(Amenapırgiç Ermeni Kilisesi), Kızlar (Panagia Theoskepastos) Manastırı, Gregorios Peristera (Hızır İlyas)Manastırı, Kızlar (Panagia Kerameste) Manastırı, Vazelon Manastırı,
* Hagaios Savas (Maşatlık) Kaya Kiliseleri,
* Kiliseler ve Camiler: Hagia Anna (Küçük Ayvasil), Sotha (St. John)K, Hagios Theodoros, Hagios Konstantinos, Hagios Khristophoras, Hagios Kiryaki, Santa Maria, Hagios Mikhail, Panagia Tzita, Fatih (Panagia Khrysokephalos), Yeni Cuma (Hagios Eugenios), Nakip (Hagios Andreas Kilisesi), Hüsnü Köktuğ (Hagios Eleutherios), İskender Paşa Camii, Semerciler, Çarşı Camii, Gülbahar Hatun Camii, Trabzon valiliği ve Valievi.
* Konaklar: [****** Köşkü] Memiş Ağa Konağı (Sürmene), Çakıroğlu İsmail Ağa Konağı (Of), Çakıroğlu Hasan Ağa Konağı, Sarımollaoğlu Topal Mustafa Evi (Araklı)
* Mustafa Arslan Junior, Heykel
Eğitim
Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Trabzon'da eğitim kuruluşu olarak sekiz medrese, eğitim süresi dört yıl olan beş adet ilkokul, bir adet sanat yurdu, bir adet askeri rüştiye, bir adet idadi ve bir adet Darülmuallimin bulunmaktaydı Günümüde Trabzon ilinde 815 ilköğretim okulu, 86 lise ve dengi okul ve 2 Aralık 1963 tarihinde öğretime açılan Karadeniz Teknik Üniversitesi bulunmaktadır.
Halk
Tarih boyunca Laz olarak adlandırılan halk, Rum ya da Osmanlı/Türk olsun, yaylacılık teknikleri, yaşam tarzı, köy mimarisi ve folklorik açıdan Anadolu köylüsünden net çizgilerle ayrılmakta ve Kafkasya halklarıyla Laz, Lezgi, Çerkes, Megrel, Mağharul-Dağıstan Avarlar'ı, Oset, Gürcü, Abhaz vs.) benzerlik göstermektedir. Trabzon halkının etnik kökenleri;kentin İpek yolu ve önemli ticaret yolları üzerinde bulunması sebebiyle farklılık göstermekteyse de, şehir il ve çevresinde ki yerleşimlerde yaşayanların ağırlıklı olarak, bölgenin yerli unsurları olduğu kolayca anlaşılmaktadır. İlk Yunan kolonisi bölgeye geldiğinde burada yaşayan otohtan gruplar (muhtemelen bugün çoğu yeryüzünden silinen)kendi yerel dillerini konuşmaktaydılar. Bu gruplardan sadece Tsaniler'in ilk ve ortaçağın başlarında Kolhidya Krallığına bağlı oldukları bilinmektedir. Daha sonra da ortaçağ ve yeniçağ dönemi boyunca varlıklarını sürdüren Canik boyları olduğu ve bugün doğuda kalan bakiyelerinin de Laz ya da Megrel olarak anıldıkları bilinmektedir. MÖ.ki yüzyıllarda Makron olarak Yunanlılarca adlandırılmış bulunan toplulukların da aynı kökenden geldikleri ve Yunanca Makrocefali(Kocakafalı) olarak adlandırıldıkları bilinmektedir. Trabzon'un gemişine ait bu topluluklar günümüz Lazcasına yakın bir dili ya da leheyi konuştuğu tahmin edilebilir. Bölgede yaşadıkları ilk çağ seyyahlarınca dillendirilen Driller, Tibarenler, Movsineler, Khaltiler ve daha bir çok kavim doğuda ki Kafkas asıllı halkların uzantılarıydılar. Movsineler'in; anayaşam alanları olan Trabzon ve çevresinde farklı kültürler tarafından özümsendükleri tahmin edilmektedir. Halen Mosineler'in Abhazya ile Gürcüstan arasında Kafkas dağlarının doruklarına yakın noktalarda 60.bin kişi olarak yaşamlarını sürdürdüğü bilinmektedir. Seyahatnamelerde Mosinek olarak geçen bu kavim şu an Swan halkı olarak tanınmaktadır. Trabzon sahillerinden içerilerde Gümüşhane ve Bayburt'a doğru bulunan yerleşimlerde yaşamakta olan Khaltiler, Kafkasien Urartular'ın ana çekirdeğini oluşturmaktaydılar. Khalt adı Urartu'nun baş Tanrısının adıydı ve Khalti adı, Urartu baş Tanrısının yolundan gidenler anlamına kullanılagelmekteydi. Halen dağlık yörelerde yaşıyanlara sahil yöresi insanlarının Halt, sahil yörelerde yaşayanların Dağlık yörelerde yaşıyanlara Laz diyegeldikleri bilinmektedir. Kafkas kökenli halklar dışında, yöreye MÖ.VIII.yy.'da geldikleri bilinen ve merkezleri Bayburt'a yakın Gymnias kenti olan İskit(Saka)ler ve Khalibler yaşamaktaydı. İndo-İranien bir dil konuşan İskit/Sakalar diğer bölge halkları gibi özgün dillerini yitirmişlerse de Çikot, Ekşi, Saka gibi ailelerin İskitler'in devamı oldukları bilinmektedirler. Pontos krallık döneminde bu kavim ve kabilelerin bazıları daha çok ön plana çıkmış, bazıları da geri durmuşlardır. Günümüze kadar varlıklarını farklı siyasi boy adları altında sürdüren bu soylar İran, Yunan, Roma ve Türk etkisi altında ve farklı inanç kümelenmelerinde yer almışlardır. Bu toplulukların bir kısmı Rum Ortodoks ya da Ermeni Gregoryen inancında olmaları sebebiyle, XX. yy.'başında ki çatışma ve savaşlarda ülkelerini terketmek zorunda kalmışlardır. Fakat örneğin Yunanistan'a göçedenlere Laz ya da Türk tohumu gözüyle bakılması açık yaşanılan bir gerçektir. Yunan toplumunun Trabzon'dan gelen gömenleri gerçekte kendilerinden olmadıklarını anlamaları uzun sürmemiş olduğu anlaşılmaktadır. Şalpazarı, Ağasar vadisinde yaşayan Çepni Türkmenleri bölgeye 13-14. yüzyıllar arasında yerleşmiş olup Dede Korkut masallarında bahsi geçen folklorik birikime ve Trabzon'un diğer yörelerinden kolayca ayrılabilen Türkmen dialektine sahiptirler. Fetih ile Fatih Sultan Mehmet tarafından şehir merkezinden yerel bazı unsurların özellikle İstanbul'a sürgün edilmeleri ve önemli miktarda gencin Osmanlı ordusuna alınmaları sebebiyle Anadolu'nun ve Balkanlar'ın bazı yörelerinden bir miktar müslüman nüfusun kaleiçine iskan olundukları bilinmektedir. Bunların arasında lakaplarından Arap, Acem, Arnavut, Boşnak kökenlilere sıklıkla rastlanmaktadır. Fakat başlangıçta yerleştirilen bu toplulukların ne kadarının şehir yaşamına uyum sağlayarak, kökleşebildikleri tespit edilememiştir. Bölgede Ermeni varlığı eskiye dayanmakla birlikte önemsenecek miktarda değildir. Gökbilgin'in Trabzon Tahrir Defterleri üzerine çalışmasında görüleceği gibi 1515 yılında kent merkezinde 774 Rum ve 179 Müslüman evine karşın sadece 15 Ermeni evi olduğu kayıtlıdır. XIX.yy.sonlarında İranlılar'ın, İtalyanlar'ın ve daha başka Avrupa kökenli ticaret kolonilerinin varlığı bilinmekteydi. Bu dönemde üç adet İran okulunun olduğu kayıtlardan gözükmektedir. Ayrıca şehir, 1859, 1864, 1877-78, 1905 ve 1917-20 yıllarında Kuzey ve Güney Kafkasya'dan büyük miktarlarda göç aldığı bilinmektedir. Gelen göçmenlerin önemli bir kısmı, Çerkes, Abhaz, Gürcü, Laz ve Dağıstanlılar'dı. Aslında Rum, Ermeni ve İtalyan gibi hristiyan sakinleri şehri terkettikçe, çoğunluğu Kafkasya'dan olmak üzere, bir kısmını da Kırım(Tatar) ve Mısır(Memlük, Arap) gibi değişik ülkelerden olmak üzere önemli müslüman grupların yerleşmelerine tanık olmaktayız. Trabzon'un XV.yy.'da müslüman şehri olmasının ardından, XIX.yy.'da müslümanlaşmasının tamamlanarak, en yüksek noktasına vardığını görmekteyiz. Trabzon halkının kökenlerine indiğimizde İç Karadeniz ve Doğu Anadolu'dan da önemli göçler aldığını tespit etmiş bulunmaktayız. Gümüşhane, Bayburt, Rize, Kars, Erzurum, Artvin ve Giresun, şehre yoğun göç veren illerimiz arasındadır. Sonuç;genel hatlarıyla sunni müslüman ve türk kimliğinde sentezlenmiş Trabzon insanı, ağırlıklı olarak bölgede binlerce yıldır varlıklarını sürdüren yerel unsurlardan oluşmaktadır dersek yanlış olmaz.
Dil
Pontus Rumcası Lazca, Rusça, Ermenice ve Farsça'dan çok sayıda ödünç kelime içeren Trabzon Türkçesi kendi içinde birkaç dialekt içermekte ve Kafkas gırtlağının izlerini taşımaktadır. Trabzon ağzı Özellikle alışılmadık ünsüz değişimleri ile Anadolu Türkçesi'nden derin farklılıklar içermektedir.
* / b / > / p / baluk > paluk
* / d / > / t / dere > tere
* / k / > / g / katuk > gatuk
* / g / > / c / gelin > celun (Batı Trabzon)
* / c / > / ç / came > çame
* / k / > / ç / > öküz > öçüz (Merkez Çömlekçi mahallesi, Doğu Trabzon)
Trabzon'un yöresel dilinin, Giresun yöresel dilinden farkı daha sert ve ağza geldiği gibi okunmasıdır. Örneğin, Giresun dilinde gitmek fiilinin çekimi Gidim, gidin, gidiyuk, gidiyusunuz şeklinde yapılır. Trabzon yöresel dilinde ise gitmek fiilinin çekimi Gidiyrim, gidiysin, gidiyriz, gidiysınız, gidiyler şeklindedir.
Aynı zamanda Trabzon Yunanca'nın en az 2500 yıldır kesintisiz konuşulduğu en doğu Yunan kolonisi olup, Köprübaşı, Çaykara, Maçka, Tonya, Of, Dernekpazarı yerleşimlerinde Rumcanın arkaik ögeler taşıyan yerel bir dialekti günümüzde de Müslümanlar tarafından 50 civarında köyde konuşulmaya devam etmektedir.
Geleneksel kıyafetleri içerisinde Karadenizli çift, Osmanlı dönemi
Giyim - kuşam
Osmanlı döneminde Samsun ile Batum arasında geleneksel giyim (Laz kıyafeti olarak da bilinir) şöyledir:
* Erkek: Başta iki ucu üzerinden sarık gibi dolanarak uzun kulaklı bir düğümle bağlanan ve kukula adı verilen siyah başlık. Üstte beyaz mintan ve üzerine siyah aba yelek. Altta bacak arası körüklü bacak kısmı dar zipka adı verilen siyah şalvar.
* Kadın (köylü): İçte kamis adı verilen yakasız Trabzon bezinden gömlek, başta keşan peştemal, alltta etek veya üçetek elbise (zibun)bele bağlanan ve rengi yöreden yöreye değişen peştemal (fota. Üstte fermene veya kadife adı verilen yelek.
* Kadın (şehirli, kasabalı): Başta tepelik, Tapla, Koursi, hotoz adı verilen gümüş ya da altın sırmalı yuvarlak tepelik. İçte kamis, üzerine zibun (üçetek) belde peştemal, lahor veya trablus.
Köylü ya da şehirli olsun Trabzon kadını (Rize ve Artvin sahilinde yaşayan Lazlar gibi) kesinlikle şalvar giymemektedir. Tek istisna Şalpazarı bölgesinde olup Çepni kadınları şalvar giymekte ve ucu püsküllü kırmızı ya da pembe belbağı takmaktadır.
Müzik ve Halk oyunları
Trabzon bölgesinin geleneksel çalgıları şimşir kaval, kemençe, davul -zurna ve yörede zimpona, dankiyo adlarıyla da bilinen tulumdur. Sayısız çeşidi olup kadın ve erkekler tarafından toplu oynanılan geleneksel dansların adı ise horondur. Birde çok eski bir balıkçı oyunu vardır.(TRABZON KOLBASTI)
KOLBASTININ TARİHİ Kolbastı ya da Hoptek Trabzon il merkezinde oynanılan bir halk dansının adıdır. Sözlü geleneğe göre 1930'lu yıllarda Faroz'lu Balıkçıların av sonrası bir araya gelip eğlence düzenlemeleri ile popülerlik kazanmış bu yüzden "Faroz Oyunu" olarak ta adlandırılmıştır. Kolbastı da, yöreye uygun kürek çekme, yüzme, ağ atma, olta atma, ağ çekme, balık tutma gibi yerli insanların uğraşlarını simgeleyen hareketleri vardır. Ama son yıllarda oyunun popülerlik kazanmasıyla daha da hareketli bir hal almıştır. Özellikle Avrupalı Türkler bu oyuna yeni hareketler ekleyerek geliştirmişlerdir. "Dünya Kültürleri ve Gençlerin Büyük Anadolu Buluşması adıyla Mayıs ayında Ankara’da gerçekleştirilen etkinlikte Trabzon Gençlik Merkezi Kolbastı ekibi Ankara'da Kolbastı rüzgarı estirmiştir.
Trabzon Gençlik Merkezi bünyesinde yer alan Kolbastı ekibi yerel ve ulusal birçok organizasyonda Kolbastı gösterileri ile festival, şenlik, yarışma ve müsabakaların açılışlarına renk katmıştır.
Trabzon Gençlik Merkezi olarak yöresel oyunumuz olan Kolbastı'ya tüm imkanlarımızı kullanarak önem veriyor ve Kolbastı oyunumuzun ulusal ve uluslararası alanda da bilinirliğini arttırmak için çalışmalar yürütmekteyiz.
Trabzon Gençlik Merkezi'nde açmış olduğumuz Kolbastı kursu yoğun ilgi görmektedir. Kolbastı eğitimi (kursu) almak ve Kolbastı ekibimize katılmak için bizimle irtibata geçmeniz yeterlidir. Kolbastı kursumuz tüm gençlerimize açıktır
Mutfak
Samsun Batum arasında yeralan bölge mutfağının ayırıcı temel besinleri karalahana, mısır ve hamsi olup, bu üçlünün çorbasından ekmeğine dek sayısız kombinasyonu bulunmaktadır. Bölgeye özgü yemeklerden en karakteristik olanları şunlardır:
* Mısır unundan:Kuymak (Rize'de muhlama, Şalpazarında yağlaş), haçapur, hamsili ekmek, lamesli ekmek
* Karalahanadan: Çorba, Ğuliya, manca, sarma
* Tatlı olarak: Kabak malezi, kabak pilavı (bölgede pilav ve makarna şekerli olarak tüketilir)
* Hamsiden: Buğulama, hoholli hamsi, hamsili ekmek, kaygana
* Fasülyeden (lobya): turşu kavurma
Kültürel Yaşam
Trabzon ilinde tiyatro etkinlikleri Trabzon Belediye Tiyatrosu ve Trabzon Devlet Tiyatrosu tarafından yürütülmektedir.Halk eğitim merkezlerinde amatörce tiyatro, müzik ve halk oyunları çalışmaları yapılmaktadır. Müzik alanında çalışmalar yapan Devlet Klasik Türk Müziği Topluluğu'nun yanısıra karikatür ve resim çalışmaları Belediye Sergi Salonu'nda sergilenmektedir.
Tarihi-Turistik Yerler
Roma İmparatorluğu ve Osmanlı döneminde eyalet merkezi olmuş, Ortaçağ'da bir Rum imparatorluğuna başkentlik yapmış kent doğal güzelliklerinin yanısıra pek çok tarihi yapıyı barındırmaktadır. Bunların en önemlileri:
* Manastırlar: Sümela Manastırı, Ayasofya müzesi,Kaymaklı Manastırı(Amenapırgiç Ermeni Kilisesi), Kızlar (Panagia Theoskepastos) Manastırı, Gregorios Peristera (Hızır İlyas)Manastırı, Kızlar (Panagia Kerameste) Manastırı, Vazelon Manastırı,
* Hagaios Savas (Maşatlık) Kaya Kiliseleri,
* Kiliseler ve Camiler: Hagia Anna (Küçük Ayvasil), Sotha (St. John)K, Hagios Theodoros, Hagios Konstantinos, Hagios Khristophoras, Hagios Kiryaki, Santa Maria, Hagios Mikhail, Panagia Tzita, Fatih (Panagia Khrysokephalos), Yeni Cuma (Hagios Eugenios), Nakip (Hagios Andreas Kilisesi), Hüsnü Köktuğ (Hagios Eleutherios), İskender Paşa Camii, Semerciler, Çarşı Camii, Gülbahar Hatun Camii, Trabzon valiliği ve Valievi.
* Konaklar: [****** Köşkü] Memiş Ağa Konağı (Sürmene), Çakıroğlu İsmail Ağa Konağı (Of), Çakıroğlu Hasan Ağa Konağı, Sarımollaoğlu Topal Mustafa Evi (Araklı)
* Mustafa Arslan Junior, Heykel
Eğitim
Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Trabzon'da eğitim kuruluşu olarak sekiz medrese, eğitim süresi dört yıl olan beş adet ilkokul, bir adet sanat yurdu, bir adet askeri rüştiye, bir adet idadi ve bir adet Darülmuallimin bulunmaktaydı Günümüde Trabzon ilinde 815 ilköğretim okulu, 86 lise ve dengi okul ve 2 Aralık 1963 tarihinde öğretime açılan Karadeniz Teknik Üniversitesi bulunmaktadır.
